سیستم بانکداری جامع یک راه حل اساسی برای تمرکز فعالیت های هسته اصلی کسب و کار بانکی است که از یک طرف امکان ارتباط با سایر سیستم های سازمانی را فراهم می آورد و از طرفی دیگر از طریق درگاه های مختلف به ارایه خدمات می پردازد. در این مقاله علاوه بر تشریح ابعاد مختلف سیستم بانکداری جامع به موانع استقرار این سیستم در بانک سپه پرداخته شده است. بر اساس مدل استفاده شده در این تحقیق عوامل موثر در استقرار سیستم به چهار گروه عمده مالی، تکنولوژیکی، اجتماعی/ فرهنگی و مدیریتی دسته بندی شده اند. برای سنجش فرضیه های تحقیق از جامعه آماری 150 نفری مدیران ارشد، مدیران میانی، کارشناسان کسب وکار و فن آوری اطلاعات دست اندرکار استقرار سامانه بانکداری جامع بانک، نمونه 60 نفری استخراج شده و داده ها بر اساس پرسش نامه ای با 26 سوال جمع آوری شد. با توجه به توزیع نرمال داده ها و متغییرها که از روش آزمون کالموگروف- اسمیرنف به دست آمد جهت سنجش فرضیات تحقیق از روش پارامتریک آزمون تک نمونهT استفاده شد و با استفاده از آزمون فریدمن همبستگی بین متغییر ها و همچنین رتبه بندی شاخص های موثر بدست آمد. بر اساس نتایج تجزیه تحلیل ها تاثیر عوامل مدیریتی و تکنولوژیکی در استقرار سیستم بانکداری جامع در بانک سپه تایید شد. موانعی چون جابجایی و تغییر مداوم مدیران ارشد و پروژه، وجود مراکز چندگانه تصمیم گیری و معضلات انتقال سیستم ها و داده ها از وضعیت موجود به سیستم بانکداری جامع به عنوان چالش های بزرگ استقرار سیستم بانکداری جامع شناسایی شد ولی تاثیر عوامل اجتماعی/ فرهنگی و مالی در استقرار سیستم جامع بانکداری در بانک سپه مورد تایید واقع نگردید.

در احداث هسته سدهای خاکی، به خاکی با خاصیت خمیری نسبتا زیاد و ضریب نفوذپذیری کم نیاز است که این خاک معمولا از منابع قرضه نزدیک سد تامین می شود. ولی در بعضی مناطق خاک رس با چنین خصوصیاتی برای ایجاد هسته در دسترس نیست. هسته سد خاکی دوستی واقع در استان خراسان رضوی از مصالح رسی سیلتی با خاصیت خمیری اندک است و از این قاعده مستثنا نیست. در این مقاله ابتدا نحوه بررسی پتانسیل ترک خوردگی سدهای خاکی با هسته دارای پلاستیسیته کم با تکیه بر اصول مکانیک خاک حالت بحرانی بیان می شود و سپس پایداری داخلی سد دوستی با استفاده از این روش مورد بررسی قرار گرفته و مناطق یکه مستعد ترک خورگی هستند بر مبنای معیارهای مربوطه شناسایی شده اند. نتایج این تحقیق نشان می دهند که بر اساس این روش، دو ناحیه در بالای هسته سد پتانسیل ترک خوردگی اند.

مقدمه: مشکلات عضلانی استخوانی از علل شایع مراجعه بیماران به درمانگاه های بیماری های داخلی است و درد، مهم ترین علامت آن ها به حساب می آید. جهت کاهش درد این بیماران از روش های مختلف فیزیوتراپی استفاده می شود که ای.پی.اس.تراپی (Action Potential Simulation Therapy) یکی از جدیدترین روش ها است. در این مطالعه سعی داشیتم اثر ای.پی.اس.تراپی را در کاهش درد بیماران با مشکلات عضلانی استخوانی نشان دهیم.روش کار: در 47 بیمار با درد ناشی از مشکلات عضلانی استخوانی مختلف ای.پی.اس. تراپی در 6 جلسه 16 دقیقه ای روزانه با شدت جریان 0.7-1.2 mA صورت گرفت و درد از طریق VAS و ناتوانی با استفاده از وضعیت کلی کارکرد Global Functional Status (ACR) و تسکین درد به روش VAS قبل و بعد از ای.پی.اس.تراپی بررسی گردید.نتایج: روش ای.پی.اس.تراپی باعث کاهش درد بیماران (p<0.001) و بهبود ناتوانی، وضعیت کلی کارکرد (p<0.001) GFS و نیز باعث تسکین درد (p<0.005) گردید، ولی در میزان بهبودی درد این بیماران توسط ای.پی.اس.تراپی با سطح تحصیلات و طول مدت بیماری و سابقه قبلی فیزیوتراپی رابطه معناداری وجود نداشت.نتیجه گیری: بنابراین، این روش درمانی به عنوان یک راه کاهش درد به بیماران با دردهای عضلانی استخوانی توصیه می گردد.

مقدمه: آرایش مجدد کانال های یونی در طول آکسون های دمیلینه شده نقش مهمی در بهبود اختلالات نورولوژیکی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروز ایفا می کند. در این مطالعه تاثیر وراپامیل (verapamil) به عنوان یک بلوک کننده کانال کلسیمی بر انتقال مرکزی با ارزیابی تغییرات ایجاده شده موج P100 از پتانسیل تحریک بینایی (VEP) مورد مطالعه قرار داده شده است.روش: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی، تصادفی، دو سوکور و با کنترل دارونما، بر روی دو گروه شامل 20 بیمار مبتلا به MS قطعی (Definite) که در طول سال گذشته هیچ گونه عودی نداشته اند بود. در این مطالعه تاثیر وراپامیل خوراکی با دوز 40mg هر 8 ساعت بر روی تغییرات تاخیر (Latency) موج P100 با دارونما مقایسه شد. یافته ها: در گروه وراپامیل، تاخیر موج P100 در مقایسه با گروه کنترل حدود 5 میلی ثانیه به طور متوسط کاهش یافت (4 ± 1/6 در مقابل 6/0 ± 1 درگروه کنترل). وراپامیل تاثیری بر مدت (Duration) موج VEP نداشت.نتیجه گیری: مطالعه انجام شده نشان می دهد که با دستکاری فارماکولوژیک در کانال های کلسیمی، و احتمالا در سطح اکسون های دمیلینه شده می توان به صورت حاد، هدایت مرکزی ایمپالس های الکتریکی را در بعضی از بیماران با MS تثبیت شده (Stable) بهبود بخشید.

مقدمه. بیماران و دندانپزشکان به دنبال درمانی برای دندانهای بدون پالپ بوده اند که از دوام و بقای بیشتری برخوردار باشد. از جمله روشهای ترمیم این گونه دندانها استفاده از سیستم Post-core است. هدف این بررسی، یافتن زمان مناسب برای انجام تراش اصلاحی بعد از سمان کردن Post-core جهت کسب Seal مناسب و جلوگیری از نفوذ بزاق و عوامل میکروبی و نهایتا عمر ترمیم است. روشها. تاثیر شروع تراش اصلاحی بر سیل و در نتیجه گیر Post سمان شده با سمان زینک فسفات در 4 زمان متفاوت بررسی گردید. بدین ترتیب که پس از آماده کردن دندانها و تهیه Post ریختگی و سمان نمودن، تراش اصلاحی بر روی نمونه ها به جز گروه شاهد انجام گردید. زمانهای شروع تراش عبارت بودند از: بلافاصله پس از سمان نمودن، 6 دقیقه پس از سمان کردن، 1 ساعت پس از سمان کردن، 24 ساعت پس از سمان کردن. نمونه ها در Normal Saline در درجه حرارت 37 درجه سانتی گراد و در رطوبت صددرصد نگهداری شدند. پس از تکمیل تراش، نمونه ها تحت عمل Termocyclic قرار گرفت تا آزمایش به شرایط طبیعی دهان نزدیکتر گردد. سپس عمل Dye Penetration و برش نمونه ها و بررسی میزان Leakage به وسیله میکروسکوپ Reflective انجام گرفت. نتایج. نتایج نشان داد: میانگین نفوذ رنگ در گروههای مختلف، اختلاف آماری معنی داری دارد؛ تنها گروهی که از نظر آماری با گروه شاهد اختلاف معنی دار ندارد، گروهی است که 24 ساعت پس از سمان کردن Post-core تراش اصلاحی بر روی آن انجام شده است؛ بین دو گروه متوالی که در فواصل زمانی تراش اصلاحی انجام شده، اختلاف معنی دار وجود ندارد؛ در سایر مقایسه گروهها اختلاف معنی دار وجود داشت. بحث. زمان شروع تراش اصلاحی بر روی سیل لایه سمان موثر است و تعویق شروع تراش اصلاحی در کلینیک، مخصوصا در دندانهایی که به علت تخریب به گیر بیشتری نیاز دارد، توصیه می شود.

مقدمه: استفاده از رویکردهای مفید به عنوان چهارچوبی منطقی جهت تعیین برنامه درسی اصلی از ایجاد اطلاعات اضافی در برنامه درسی پیشگیری می نماید. هدف از این مطالعه معرفی برخی از رویکردهای مفید جهت تعیین برنامه درسی اصلی در علوم پزشکی بوده است.روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی منابع الکترونیکی شامل پاب مد، اریک، گوگل اسکولار و نیز جستجوی دستی منابع کتابخانه ای انجام گردید. کلید واژه های مورد استفاده شامل برنامه اصلی (core curriculum)، رویکرد (approach) و آموزش مبتنی بر پیامد (outcome based curriculum) بوده است.نتایج: در کل 105 مقاله و مورد به دست آمد که با توجه به شاخص های مورد نظر، 32 مورد تحت بررسی و مطالعه قرار گرفت. تاکنون رویکردهای متعددی جهت تعیین برنامه درسی اصلی توسط برنامه ریزان درسی در آموزش پزشکی اتخاذ یا پیشنهاد شده است. این مرور برخی از رویکردهای موثر در عرصه آموزش پزشکی را معرفی می کند.نتیجه گیری: لازم است تا برنامه ریزان درسی با استفاده از رویکرد های موثر در آموزش پزشکی، محتوای ضروری و مورد نیاز فراگیران با توجه به نیازهای جامعه، و در راستای ارائه خدمات مطلوب به بیماران را فراهم نمایند و بینش نیاز به بازنگری برنامه درسی و کاهش بار اضافی محتوای برنامه درسی را از دست ندهند.